Bannière
Dictionnaire du Nouveau Testament

BARTIMÉE (np)

Βαρτιμαῖος (Bartimaïos[nom masc.] ; fils (en aram.) de l’honorable (timê : honneur, respect en grec)) <G924><C0934> (1x)
|| Mendiant aveugle • Jésus guérit Bartimée à la sortie de Jéricho (Marc 10. 46) ; il suivit Jésus par la suite (voir v. 52).
×
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V Z
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V Z